بیمارانی که به دلیل ابتلا به سرطان های سر و گردن متحمل پرتودرمانی می شوند، توانایی تولید بزاقشان را از دست می دهند که این امر به این دلیل است که غدد بزاقی که در مجاورت تومورها قرار دارند تخریب می شوند.
به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، آسیب به غدد انسانی به صورت دائمی است و این در حالی است که بسیاری از گونه ها یکی دو هفته بعد از آسیب، توانایی بازسازی این غدد را دارند.
در مطالعه ای روی موش، محققین نشان دادند که زمانی که اشعه ساختارهای تولید کننده بزاق به نام آسینی(acini) را تخریب می کند، سلول های بنیادی جانور تقسیم شده و به سلول های آسینی تمایز می یابند تا غدد بزاقی را بازسازی کنند.
دکتر کروز –پاچئو و همکارانش در دانشگاه سان فرانسیسکو مارکر فلورسنسی را به درون ژنوم سلول های بنیادی بزاقی وارد کرد و به نحو قابل مشاهده ای این سلول ها و اخلاف شان را نشان دار کردند. با استفاده از این روش، محققین قادر خواهند بود این سلول ها و شرایط مهاجرتی و تقسیمی شان را ردیابی کنند. آن ها دریافتند که بعد از پرتوتابی، اعصاب در غدد بزاقی موش، آسیب را تشخیص داد و سلول های بنیادی خاصی را برای بازسازی آسینی فعال می کنند. دکتر کروز-پاچئو براین باور است که آن چه تفاوت های بین موش و انسان را در این زمینه رغم می زند، عدم وجود این سیگنال های پیش بازسازی عصبی بعد از پرتودرمانی در انسان ها است. در واقع با این که سلول های بنیادی بزاقی در انسان وجود دارند، اما بعد از پرتودرمانی قادر به فعال شدن نیستند. در واقع پرتودرمانی ارتباط بین اعصاب و سلول های بنیادی در انسان های بیمار را از بین می برد. محققین گام بعدی را شناسایی سیگنالی می دانند که در موش موجب شروع فعال سازی سلول های بنیادی می شود. با شناسایی این امر محققین قادر خواهند بود در آینده ای نه چندان دور از سلول های بنیادی و سلول درمانی برای بازسازی غدد بزاقی بیماران استفاده کنند.
پایان مطلب/